Vorige week had ik het geluk om het boek in de titel van deze post te mogen lezen. Michel Henry was een grote Franse filosoof die stierf in 2002. Het was zijn laatste boek en hij werkte het letterlijk af op zijn sterfbed. In dit boek onderbouwt hij het centrale verhaal van de mens in zijn relatie in God aan de hand van de woorden van Christus.
"Woorden van Christus is een boek dat een unieke weg heeft afgelegd en uitkomt bij een een naakte, van elke traditie ontdane sprekende Jezus"
Een aanrader voor wie er zin in heeft!
Ik voel me weer wakker. Het borrelt in me en de inspiratie is terug. Het werd me in de laatste week duidelijk dat ik niet langer zoek naar God. Wel zoek ik naar woorden. Woorden om uit te drukken waar God voor staat en hoe de relatie in God mijn leven beïnvloedt. Hoe deel ik het is de vraag? Al zijn woorden nog zo beperkt toch zijn ze het enige wat we hebben, naast daden althans. Zowel woord als daad in elk van ons getuigen van de intensiteit van de relatie die we beleven in God. Ik schrijf bewust "in God" omdat er geen sprak is van een uitwendige relatie tot God.
Ik ben duidelijk niet de enige op zoek naar woorden voor een diepe innerlijke ervaring. De ervaring zelf is het vertrekpunt en het kompas dat me helpt om diezelfde ervaring in anderen te herkennen. Ze doen dat net zoals ik. In hun eigen unieke woorden en daden.
Het gaat er niet om om 1 perfecte taal te vinden die we allemaal verstaan. Een soort woorden - of dadenworst die iedereen moet nabootsten om over God te getuigen en die we dan "heiliger" noemen. Zo werkt God niet. Geloof is individueel. Hij inspireert het individu ( inspireren = in spirit) waardoor het individu in zijn relatie in Hem een vuurtoren wordt van Zijn authenticiteit. God draagt geen maskers en Zijn licht doet het masker van elkeen afstaan, barsten of afvallen. Het licht van Zijn authenticiteit mag dan sterk of zacht stralen in een persoon, het is het Licht achter de woorden en daden dat overgedragen en gedeeld wordt.
Het is een onzichtbaar licht van authenticiteit dat toch universeel herkend wordt want het is het verborgen licht in elk van ons dat ermee resoneert en opflakkert als het ermee in aanraking komt.
Dat Licht raakt je op een manier waarvan jij weet dat het echt is. Onverhuld, niet verbloemd, authentiek, niet benomen door script of strategie. De bron spreekt. Dit is het levend water waar Christus over sprak en veel anderen over getuigen.
Johannes 14
Maar wie het water drinkt dat ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het water dat ik geef, zal in hem een bron worden waaruit water opwelt dat eeuwig leven geeft.’
De relatie in God is hiermee de enige werkelijke universele taal van de mens die hij in zijn unieke veelzijdigheid uitdrukt en door iedereen kan verstaan worden. Ze kan nooit in groep uitgedrukt worden omdat elke vorm van gezochte conscencus in woord en daad betekent dat individuen afstand doen van hun unieke expressie/relatie ten behoeve van de groep. De vorm wordt dan voor de inhoud gezet. Het gebruik voor de relatie zelf. Een verwatering van het Licht. Een aanpassen aan en het achterwege laten van Essentie. Standaardisatie is niet Gods taal. Standaardisatie is mensentaal. Standaardisatie is ontzieling want het ontneemt de mens dat wat hem uniek maakt, namelijk zijn relatie in het Authentieke, in God.
Gods taal overstijgt menselijke relaties, grenzen, rituelen, gebruiken, tradities, religies en vormen. Ze staat hiermee in scherp contrast met al wat door mensen hoog in het vaandel gedragen wordt.
In het bovenstaande boek schrijft Henry over het feit dat Gods ervaring komaf maakt met de traditionele menselijke relaties waarbij alles op wederkerigheid gebaseerd is. Wederkerigheid betekent dat we onze intermenselijke relaties en initiatieven baseren op een "vermeend voordeel" voor onszelf hoe goed het ook verscholen zit.
God in relatie ontdekken is revolutionair vanuit de menselijk wereld gezien want het maakt komaf met alle heilige huisjes waar elkeen meent deel van uit te maken. In God zijn we immers allemaal broers en zussen van elkaar, kinderen van eenzelfde Vader en allemaal rechtstreeks in Hem verbonden. Eenmaal deze realisatie levend wordt verliest de "wederkerigheid" steeds meer haar betekenis.
Комментарии